Θεραπεία παιδιών - εφήβων
Το παιδί αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου συστήματος: της οικογένειας, του σχολείου, της γειτονιάς, των φίλων και όλων όσων αλληλεπιδρούν μαζί του. Αυτό το σύστημα είναι πάντα κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του, καθώς κάθε σχέση και κάθε αλληλεπίδραση επηρεάζει τη συμπεριφορά και την προσωπικότητα του παιδιού.
Στη θεραπεία των παιδιών, συμμετέχει το ίδιο το παιδί, αλλά και οι γονείς ή άλλοι σημαντικοί άνθρωποι της ζωής του. Καθοριστικό είναι τόσο το τι κάνουν οι γονείς, όσο το πώς αντιλαμβάνεται το παιδί αυτές τις συμπεριφορές. Συχνά υπάρχει απόσταση ανάμεσα στην πρόθεση του γονέα και στην ερμηνεία που δίνει το παιδί. Γι’ αυτό, ένας πρώτος στόχος της θεραπείας είναι να ακουστεί η δική του φωνή: να εκφράσει σκέψεις, ανάγκες και επιθυμίες. Στη συνέχεια, μέσα από τη συνεργασία με τους γονείς, δημιουργείται ένας κοινός χώρος κατανόησης, ώστε να αναδυθούν νέες οπτικές και τρόποι επικοινωνίας.
Η συστημική προσέγγιση μας βοηθά να δούμε ότι κάθε δυσκολία ή δυσλειτουργική συμπεριφορά δεν ανήκει μόνο στο παιδί, αλλά αντανακλά και τις σχέσεις του με το περιβάλλον του. Ουσιαστικά, μαθαίνουμε ποιοι είμαστε μέσα από τους άλλους∙ μέσα από τον τρόπο που οι συμπεριφορές μας συναντούν και «καθρεφτίζονται» στις αντιδράσεις των γύρω μας. Στην παιδική ηλικία, αυτό το καθρέφτισμα συμβαίνει κυρίως μέσα στην οικογένεια και σταδιακά επεκτείνεται στο σχολείο, στη γειτονιά και στις φιλίες.
Ο στόχος κάθε θεραπευτικής παρέμβασης είναι να ενεργοποιήσει τις δυνατότητες παρατήρησης και αυτοπαρατήρησης του συστήματος στο οποίο ζει το παιδί. Έτσι, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αλλαγή, ανακούφιση από τον ψυχικό πόνο και ανάπτυξη πιο υγιών και λειτουργικών σχέσεων.